Dekking van Yuma
Op 23 augustus hebben we Yuma naar de Komaksiut kennel van Nies en Hyls Heeringa gebracht voor een dekking met Komaksiut's Ilaranaitok.
Aanvankelijk was Yuma totaal niet gediend van zijn hofmakerij, maar zo als het goede gezegde luidt: "de aanhouder wint", is het uiteindelijk ook Tok gelukt om op 30 augustus Yuma voor het eerst te dekken.
Voorlopig gaan we nu een maandje in de "wachtkamer" om aan het einde van de maand september misschien te weten of de dekking ook met goed resultaat is verlopen....
Yuma drachtig
Afgelopen donderdag, 27 september, zijn we bij de dierenarts geweest om te laten kijken of Yuma inderdaad drachtig is.
Yuma moest daarvoor even op "het matje" in de echokamer. Op haar rug, buikje een beetje kaal geschoren, kon Ellen, onze dierenarts, met het echoapparaat op zoek naar pups (in wording) en Ja!
Hoeveel het er precies worden is voor ons een verrassing, maar dat er wat aan het groeien is, is overduidelijk.
Wij houden u op de hoogte....
29 oktober 2007
Het gaat goed met Yuma, maar de laatste week is zwaar voor haar. Ze is erg dik geworden deze afgelopen weken en ze weegt zo ongeveer 30 kilo (normaal gewicht 22 kilo!).
Inmiddels kunnen we de pups duidelijk zien bewegen, een mooi gezicht is dat!
We lopen elke dag nog een kleine wandeling en ondanks alles gaat ze toch nog trekkend van start. Aan het eind van de wandeling is ze best wel moe.
Als alles goed gaat verwachten we deze week de pups....
Foto's:
de drachtige Yuma
de drachtige Yuma
"De Bevalling"
29 Oktober... We zouden uit eten gaan en naar de bioscoop... alles vanwege de verjaardag van Mariella...
Alleen Yuma had daar andere ideeën over een verjaardagsviering, zij wilde perse haar "verjaardagscadeau" op de avond van de 29 oktober brengen.
Wat er aan vooraf ging:
Zondag hebben we de werpkist uit de kelder gehaald en de puppykamer bevallingsklaar gemaakt. Voor ons allemaal werd het een onrustige nacht. Yuma was de hele nacht bezig met heen en weer lopen, krabben in de kist, ritselen met kranten en proppen maken van de kleden uit de kist. En vooral ook hijgen.
Deze stemming zette zich op de maandag voort en we wilden haar niet meer alleen laten omdat we beiden het gevoel hadden, dat er op korte termijn wel eens wat kon gebeuren. Het bed werd regelmatig bevallingsklaar gemaakt door Yuma, dit uitte zich in gesleep met kussens en opkrullen van dekbedden.
Uiteraard waren wij niet gecharmeerd van haar idee om op het bed te bevallen. Hoe vreselijk zou het er uit komen te zien, want tijdens een bevalling komen alle kleuren van de regenboog op je lakens...
klik op de foto om te vergroten
De eersteAllemaal gespannen gingen wij de dag door. En zo tegen zeven uur waren er de eerste echte voorbodes van de op handen zijnde bevalling. Samentrekkingen in de buik en nog steeds wilde ze niet echt in de kist, maar liever op een zacht bedje. Wij dus snel nog wat zachte vetbeds in de kist gelegd en wonderbaarlijk scheen het de kleine prinses te bevallen. Tegen acht uur was er de eerste pup: een reu. Door de hele avond zette de bevalling zich zo door en toen er na elf uur niets meer kwam dachten we dat we het met de nu drie geboren reutjes zouden hebben gehad.
Even relaxen met koffie en napraten over hoe het allemaal gegaan was. Tegen de tijd dat we wilden gaan slapen, nadat we alles verschoond hadden, kondigde zich de volgende pup aan en hetzelfde herhaalde zich nog om vijf uur in de morgen:
Amper languit en uitgevloerd in bed met aan het voeteneind de pups en Yuma, wij net in het eerste slaapje van die nacht, hoorden we een harde piep... snel het licht aan en daar lag wonderwel, in het licht van het bedlampje, een prachtig lief "uitgepakt" teefje te schitteren!!
En dit was het dan toch echt... Yuma nog even voor een plas naar buiten en vanaf dat moment kon je ook zien dat haar overgevulde buik weer helemaal leeg was.
Eindelijk, na een emotionele en vermoeiende avond en lange nacht konden eindelijk onze ogen dicht!
Eenvoudig?
Dat een hondenbevalling niet altijd eenvoudig of ongecompliceerd is – er wordt soms zo makkelijk over gesproken – is ons op deze avond wel weer eens goed duidelijk geworden. Want alhoewel we vijf gezonde pups samen met Yuma op de wereld hebben gezet – we hebben vooral geholpen met vliezen verwijderen en zorgen dat navelstrengetjes niet te kort worden afgebeten – hadden we de confrontatie met de voorspoedige geboorte van twee pups die niet levend ter wereld kwamen. Een heel verdrietige bijkomstigheid... een mooi reutje en een mooi teefje... helaas. We hebben ze de volgende dag een kleine begrafenis in de tuin gegeven. Twee kleine lijfjes, dicht tegen elkaar aan, op weg naar de hondenhemel.
Wij zijn blij met de pups. Ze groeien goed en hebben een heel lieve en zorgzame moeder. De meeste pups wegen al 600 gram en zien er tevreden uit.
Ellen, onze dierenarts, is dinsdag geweest voor de check up en heeft ze allemaal "goed gekeurd" en gelijk wat Hubertusklauwtjes verwijderd.
Dat er twee pups zijn overleden is een speling van de natuur. Het komt wel meer voor, dat is een troost, maar het blijft verdrietig.
10 november 2007
De tweede week zit er bijna alweer op... de tijd vliegt en de pups groeien goed! De meeste wegen zo ongeveer 1300 gram. Per dag komen ze rond de 100 gram aan, soms iets minder.
klik op de foto om te vergroten
Vanwege de nieuwe regelgeving van de Raad van Beheer moet tegenwoordig binnen tien dagen na de geboorte het nest, met de namen van de pups, aangeven zijn.Het aangeven is niet het probleem, maar wel de keuze van de namen. Niet dat het moeilijk is om vijf namen te verzinnen, maar wel is het jammer dat de nieuwe eigenaren niet de door hun gekozen naam voor hun kleine pup, op de stamboom hebben staan.
Wij bedachten er vijf, allemaal beginnend met een C:
Cute Nikolai (Nikolai is ook een plaats langs de Iditarod trail)
Coyote Jack (Jack van het kledingmerk Jack Wolfskin en Jack London)
Cosmic Chico (betekent Kosmische Vriend)
Cold Snow Runner (omdat hij dat moet worden)
Crying Wolf (omdat ze zo schreeuwde, toen ze pas was geboren)
We vinden dat een naam ook moet groeien naarmate je de pup beter leert kennen. Binnen tien dagen weet je eigenlijk nog te weinig van de pup. Het enige wat ze doen is slapen en eten en dat de hele dag door. Allemaal kleine survivors, die er alles aan doen om het vanaf dag één heel ver te gaan schoppen in dit leven.
Iedere keer weer wurmen ze zich over, door en onder elkaar op zoek naar de beste tepel met de meeste en lekkerste melk.
Nu na bijna veertien dagen kun je toch al duidelijk verschil zien. Drie van de reutjes en de kleine teef zijn dik en stevig, terwijl onze Cosmic Chico een heel ander gebouwd reutje is. Hij is slanker met een smaller hoofdje, maar zeker op hetzelfde gewicht als de rest. En vergis je niet in hem... hij stond vandaag als eerste even op zijn vier wankele pootjes. Hij heeft een bijzonder lief karaktertje en vind het heerlijk om tegen je aan te liggen.
Yuma is heel lief en vol vertrouwen naar ons. Zo kunnen we dagelijks even met de pups knuffelen. Het is zo heerlijk zo'n klein hondje tegen je aan te houden.
De oogjes van de pups zijn nog niet open...we kunnen ze zo langzamerhand wel open kijken! Nog even en dan kunnen we eindelijk in die prachtige blauwe ogen kijken.
Wij zijn benieuwd wat ze van ons vinden!
17 november 2007
Derde week:
Week drie uit het puppenbestaan heeft vooral in het teken gestaan van zich snel opeenvolgende "openbaringen".
klik op de foto om te vergroten
Chico, die de kleinste is uit het nest, is vooral koploper in de ontwikkelingsfasen. Vorige week was hij de eerste die even, alhoewel zeer wankel, op zijn vier pootjes kon staan. Deze week was hij degene, die het eerst zijn oogjes op een kiertje had, op de voet gevolgd door Nikolai. De rest volgde snel in het kielzog van de voorgangers.We hebben de kopjes van de pups tegen het licht gehouden om de definitieve oogkleur een beetje te kunnen inschatten en volgens ons hebben Nicolai en Wolfje bruine ogen (waarbij Wolfje misschien een parti color eye?), hebben Chico en Jack blauwe ogen en Snow een blauw en een bruin oog. De toekomst zal uitwijzen of het klopt..
De tandjes zijn al flink aanwezig en we beklagen de arme Yuma, die ogenschijnlijk geen krimp geeft bij het zogen. Het moet toch een verre van prettig gevoel zijn, want ze voelen al aan als kleine punaises.
De nageltjes knippen we goed kort en we hopen bij Yuma zo wat extra voedingsongemakken weg te nemen. Alle kleine beetjes helpen...
Zitten behoort nu ook tot de mogelijkheden, evenals kleine pogingen tot wassen en spelen.
In de werpkist wordt nu ook volop geplast en lang niet alles wordt meer opgeruimd door moeders, dus is de wasmachine aan het overuren draaien (dat doet ie trouwens al sinds de geboorte van de pups) en de dank aan Miele en Robijn is groot voor de door hen beloofde schone was.
Wij vinden het ongezellig als de pups op kranten moeten liggen. Het zou zoveel makkelijker zijn, maar het ligt niet lekker en het staat ook heel ongezellig! Dus dat is dan drie keer per dag een schone kist maken.
Inmiddels wordt er door de pups hard aan gewerkt om uit de kist te klimmen. Het wordt wel steeds spannender, want het is al bijna gelukt. Snow was al uit de "verschoondoos" gekropen, dus nu een grotere doos gehaald bij de supermarkt,die is wel hoog, maar ze passen er bijna niet in met z'n allen. Dus worden het straks twee verschoondozen.
Moeder Yuma doet wat ze kan om haar kinderen, maar ook zichzelf, tevreden te stellen. Ze geeft het uiterste van zichzelf, maar wil zelf alweer graag naast de fiets voor een rondje racen. En zo geschiedt het dus...
Met pijn in haar hart ziet ze ons met Bear en Eskimo wegrijden om in het nabijgelegen natuurgebied te gaan steppen. Diep van binnen zou ze zo graag mee willen, maar daar is het nu nog te vroeg voor.
We zijn blij, dat ze goed voor de pups zorgt en mede door haar lekkere vette melk hebben we allemaal dikke bullen in de werpkist. Wat zien ze er allemaal heerlijk uit!
We knuffelen ze veel en vaak alhoewel ze daarin niet allemaal even geduldig in zijn.
De komende week krijgen we veel bezoek. Eventuele nieuwe puppy eigenaren komen kijken in het weekend. We zijn benieuwd wat ze van ze vinden. Helaas kunnen ze nog niet kiezen, daar wachten we nog even mee. Ook wij hebben nog geen keuze gemaakt, alhoewel... er zijn wel twee favoriten...
De pups en Yuma reageren goed op bezoek. Leuk dat ze zoveel aandacht krijgen, dan worden ze lekker sociaal.
Vanaf dinsdag gaan we wat "bijvoeren". Om te beginnen maar eens kijken of ze al wat zelf willen eten. Ik hield Wolfy vanmorgen een heel klein tipje slagroom van de tom pouce voor haar neusje... nou dat wilde ze wel!
Als het net zulke eters worden als hun moeder dan gaat het helemaal lukken!
27 november 2007
Vierde week:
Het is druk en het wordt steeds drukker. De pups lopen rond en gaan meer en meer hun leefomgeving verkennen. Ze kruipen op bed, spelen met elkaar, happen in onze tenen, eten hun pap en brokjes met groot plezier, bijten in elkaars oren en slapen met mooie dromen.
Het worden al echte kleine hondjes als je zo ziet. Ze wassen hun pootjes, liggen op een rolletje en piesen en poepen naar hartelust, daar waar het ze uitkomt... ze gaan zitten en laten lopen of vallen, wat het kleine buikje kwijt wil.
klik op de foto om te vergroten
We genieten van ze, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Het zijn allemaal kleine wondertjes en met verbazing kijken we dag in dag uit naar de vorderingen die ze maken. Nog maar vier weken oud en al zo bijdehand: de meeste herkennen al het geluid van de etensbakjes en komen meteen aangelopen als je binnen komt met het eten.Extra eten bestaat uit brokjes met puppymelk en een klein beetje slagroom en de ochtendpap niet te vergeten. Buiten dat is Yuma nog altijd gewillig om haar heerlijke melk uit te delen, want er gaat niets boven verse moedermelk.
Afgelopen zondag stond ik voor de SHKN met een stand op de Winner in Amsterdam. In het Walhalla voor de hondenmens kocht ik een puppyren, zodat de hele puppyfamilie even veilig "opgesloten" achtergelaten kan worden, maar toch lekker met de nodige been en strekruimte. Een reuze aanwinst! Ook kocht ik er speeltjes, waar nu regelmatig mee gespeeld wordt. Nou ja, spelen is nog een te groot woord, maar de eerste aanzetjes zijn duidelijk zichtbaar.
Morgen krijgen ze weer hun tweewekelijkse wormenpil. Onvoorstelbaar dat ze al last hebben van wormpjes. Soms voelen ze zich niet zo lekker van zo'n pil, begrijpelijk ineens van die chemische troep in hun kleine lijfjes. Maar goed, wat moet dat moet!
Wij gaan de nieuwe week weer in vol vertrouwen in weer fantastische vorderingen en we zijn benieuwd hoe de karakters ook deze week weer steeds duidelijker zichtbaar worden...
5 december 2007
Week vijf...
Nog en week te gaan en dan gaan de pups alweer naar de dierenarts voor hun eerste inenting. De tijd vliegt en soms lijkt het allemaal veel te snel te gaan. De zoete zachte bolletjes pup zijn inmiddels meer en meer hondje aan het worden en ze laten meer en meer hun eigen karaktertjes zien.
Stil in onze armen liggen komt nog maar weinig voor, alleen als je ze slapend optilt willen ze nog wel eens doorslapen in je armen, als ze niet slapen zijn ze er alleen maar op uit je in je neus te bijten of op je vingers en handen te kluiven. De punaise-achtige tanden doen venijnig zeer!
klik op de foto om te vergroten
Foto'sOnze bovenbuurvrouw Weazy komt iedere week trouw mooie foto's maken van de pups met haar digitale camera omdat wij die niet hebben. Dat is heel fijn, want zo kunnen we alle belangstellenden steeds weer mee laten leven van alle groeivorderingen van de pups. We krijgen veel complimenten over onze site en daar zijn we heel blij mee. Zonder Kees, de vader van Mariella, hadden we nu niet zo'n mooie site. Hij heeft 'm gemaakt en zorgt iedere keer weer voor de update, zodat alle geïnteresseerden hun hart weer kunnen ophalen aan de foto's met bijgaande tekst.
Brand
Gisteravond hadden we een paar spannende uurtjes in onze buurt. Verderop bij ons in de straat was in een woning brand uit
gebroken. Een vreselijke toestand voor de bewoonster met kind van het pand. Daar er echter nogal veel wind stond en de brandweer niet zo goed snel bij de brandhaard kon – leuk al de woonerfjes, lekker strak ingebouwd – moesten uit voorzorg alle nabij gelegen woningen ontruimd worden en ook wij moesten dus ons huis uit!
Alle vier de grote honden was niet zo'n probleem, maar die vijf kleine droppies moesten ook weg en het liefst zo snel mogelijk! Gelukkig stond de kamerkennel met puppyren al in de kamer, dus hup alle vijf in de bench en samen met wat hulp van de buren hebben we ze achter in de auto gezet totdat we van de brandweer weer naar binnen mochten. Het was een bonte verzameling van diertjes buiten: buurvrouw Weazy stond met de cavia onder haar jas gepropt, buurvrouw Karin had de poes in een mandje in de auto en naast onze auto stond een keffend hondje in een bench. Er waren veel honden en mensen op de been en voor sommige buurtbewoners was er een leuke kans om even achter in de auto een blik te werpen op de slapende bolletjes, die zich van geen kwaad bewust waren.
Bont
Ze maken het dus goed, onze vijf kleine wondertjes. Nikolai, Chico en Snow zijn net dikke bontballen met hun dikke vachtjes. Wolfy en Jack hebben een wat kortere vacht.
Sinds gisteren gaan ze elke dag voor een speelkwartiertje naar buiten en het is een grappig gezicht hoe die kleine hondjes zich zo de tuin eigen maken. De drie bontballen met hun dikke kontjes hebben geen last van de kou, Wolfy en Jack trouwens ook niet. Na een kwartier willen ze weer naar bed en vallen helemaal uitgevloerd in slaap in de bench.
's Nachts slapen ze bij ons in de slaapkamer en ssstttt... ze slapen soms allemaal bij ons in bed... zzzzzzzz
Zeven weken
De site is er even bij in geschoten...
Week vijf en zes zijn alweer voorbij en ineens zijn ze zeven weken en bezorgen alle kleine pups ons handen vol met werk en bijna dagelijks bezoek.
Als het laatste je allemaal teveel is, dan moet je nooit aan fokken beginnen, want ook bezoek hoort bij het totaalpakket "Fokken".
De socialisatie is dermate belangrijk, dat we dat ook hoog in het vaandel hebben. En bekijks en bezoek hebben ze in overvloed! Collega's, kinderen, familie, buren en vrienden, allemaal komen ze kijken en knuffelen met deze heerlijke diertjes. Al ze nu niet sociaal worden, dan weten we het niet meer!Echter, we doen het niet allemaal alleen voor de socialisatie, maar we vinden het ook heerlijk om mensen mee te laten genieten van onze mooie pups.
Inenting
Inmiddels zijn ze vorige week dinsdag voor een prik bij de dierenarts geweest en dat was weer een hele belevenis voor ze. Sommige stonden vooraan in het hok te dringen voor hun beurt, maar Nicolai bleef rustig achterin het hok liggen slapen in de hoop, dat we hem misschien over het hoofd zouden zien?
Ellen, onze dierenarts, heeft ze stuk voor stuk goed nagekeken en behalve dat nog niet alle balletjes er waren bij de reutjes, was het allemaal tip top in orde.
Chico
Alle pups zijn inmiddels "uitgekozen" door heel lieve mensen, die ze een fijn leven gaan bezorgen. Alleen onze Chico... Voor hem hebben we nog geen nieuwe baasjes gevonden, maar we hopen dat er mensen komen die het niet belangrijk vinden dat hij een schoonheidsfoutje in zijn gebit heeft en hem vooral om zijn lieve, stabiele karakter en uitstraling een fijn thuis zullen geven.
De pups gaan nu iedere dag naar buiten en we hebben hun kennelruimte in de kamer zo gemaakt dat ze door het hondenluik, dat ze een week geleden al snel ontdekt hebben, naar buiten kunnen. De afgezette ruimte aan de voorkant van onze woning is niet zo groot, maar voor hun is het groot genoeg en juist daar kunnen ze wennen aan het "plaatselijke verkeer", zoals wandelaars, auto's en fietsers. Er houden regelmatig volwassenen en kinderen stil bij het hek om te kijken hoe deze kleine viervoeters spelen en blij naar het hek toe komen voor wat aandacht.
Chipper
De chipper van de Raad van Beheer, mevrouw Hamoen, heeft zich vandaag aangemeld, dat betekent dat ze op 28 december allemaal hun eigen chip krijgen. Maar vooral betekent het dat ze dan ook eindelijk in de armen gesloten kunnen worden door de nieuwe eigenaars, die met smart op ze zitten te wachten.
Het is belangrijk dat de pups gechipt worden en het is een vereiste van De Raad van Beheer. Zonder chip kunnen we de honden niet verkopen.
Met de nieuwe stamboomregeling is het nu ook zo, dat de nieuwe eigenaars meteen de stamboom meekrijgen van hun hond. Ik moet zeggen, dat we de oude regeling toch leuker vonden. De stamboom, met de zelf gekozen naam van de nieuwe eigenaar, kwam dan wel veel later, maar die ging je dan gezellig brengen en dan kon je gelijk de pups weer eens zien.
De eerstvolgende keer dat wij de pups zien, zal waarschijnlijk zijn op 13 april tijdens de Jonge Hondendag van de SHKN, als het hele nest met Yuma, maar helaas zonder Tok, ter "beoordeling" komt bij de keurmeester.
Altijd een leuke dag en een heerlijk weerzien met die lieve pups, die zo'n indruk hebben gemaakt en je leven voor negen weken zo bepaald hebben.
Negen weken... we hebben ze nog maar twee weken allemaal bij ons!! Je weet het al die negen weken lang... ze gaan ooit weg, je weet dat je ze los moet laten, maar we weten ook dat we ze voor altijd in onze harten hebben gesloten!!
19 januari 2008
Voor altijd in onze harten gesloten...
Daarmee eindigde het laatste stukje tekst, geschreven, toen de pups nog bij ons in huis waren.
Inmiddels zijn we alweer halverwege januari en zijn alle pups, behalve onze Wolfy, de deur uit.
Weg...
De eerste die wegging was Coyote Jack. Hij ging mee met Nanja, Hans en Indira naar het verre Groningen. De dag dat de chipper kwam, ging hij 's middags gelijk mee.
Dat was even heel moeilijk... de eerste pup, die de deur uitging...
Twee dagen later kwamen Sylvia en Leo Stolk en hun dochter Melissa, met taart!! (mmmmm...) om Nikolai op te halen. Hij ging naar Berkel en Rodenrijs, voor ons niet zo erg ver weg.
Op dezelfde dag kwamen Carla en Ton, onze vrienden, met Yurok en Yeska, hun honden, om hun pup, Snow, op te halen. Snow woont vlak bij ons, zo'n vier kilometer verderop in Sint Pancras. Lekker dichtbij en hem kunnen we vaker zien.
Gelukkig bleef Chico nog even bij ons. Dit was omdat we niet teveel pups tegelijk weg wilden laten gaan voor Yuma. Vooralsnog leek ze geen moeite te hebben met het vertrek van de drie.
Wolfy en Chico vonden het nog heerlijk om met elkaar te spelen en wij vonden het weer heerlijk om weer zoveel meer rust te hebben.
Uitgewoond...
Vooral de laatste weken hadden de pups ons behoorlijk "uitgewoond", maar dat is altijd zo met een nest. De eerste weken zijn altijd zorgelijk ivm. of ze de eerste weken goed doorkomen, maar rustig en vredig als alles goed verloopt. Naarmate de kleine monsters groter en luidruchtiger worden, gaan ze meer en meer van je vragen. En dat deden ze die laatste weken... iedere nacht waren we er wel twee keer uit, omdat ze dan wakker waren en zo stonden te krijsen, dat je wel snel je bed uit moest. Stel je voor dat de buren gaan klagen! Bovendien kun je toch niet meer slapen, als je dat allemaal hoort.
Eten en aandacht, dat wilden ze dan en SNEL!!! Een van ons verschoonde snel kranten en ging even dweilen, de ander gaf aandacht en eten.
Meestal kwam Yuma erbij voor wat melk, want melk gaf ze aan haar pups totdat ze weggingen!
Dus na al deze intensieve weken, was meer rust een weldaad voor ons beiden.
Nieuwjaar 2008...
Nieuwjaarsdag kwam na een roerige oudejaarsavond, waarop wij beiden, moe van alles, al voor 12 uur in slaap waren gesukkeld. Gewekt door het vuurwerk deden wij nog een kleine poging om op te staan, die strandde echter op de sofa in de kamer. Van het vuurwerk zagen we niet veel...
Om een uur 's middags kwamen Ans en Wilco met de kinderen om Chico op te halen. Ons zorgenkindje van ruim 9 (!!) kilo vloog uit. We waren zo gelukkig dat er toch zulke lieve mensen waren gekomen, die Chico met zijn lieve spitse snuitje, zo graag wilden hebben.
En toen was het allemaal voorbij...
Negen weken zorgen... zorgen dat de pups een goed start maken. Zorgen dat ze goed groeien, zorgen dat ze gezond blijven, zorgen voor heel veel koffie en thee voor al het bezoek wat we hadden, zorgen voor een goede socialisatie (een leuke duinwandeling, een uitje winkelcentrum, de doktersvisites), zorgen voor lieve goede nieuwe eigenaren, zorgen voor heel veel eten en ga zo maar door! Dit is slechts een kleine greep uit het "zorgen voor en zorgen om pakket".
Tevreden en verdiensten...
Wij zijn zo blij dat het ook deze keer weer allemaal zo goed is gegaan. Een goede dracht voor Yuma, een voorspoedige bevalling, helaas wel twee pups verloren, een goede en voorspoedige groei van de pups, een geweldige moeder Yuma en uiteindelijk vier lieve gezinnen, waar wij heel blij van worden, die dolblij zijn met hun pup.
Voor een ieder, die nog steeds denkt dat wij financieel rijk geworden zijn van dit nest... Ook dit keer was de opbrengst van de euro's nihil!
Wat wij "verdienen" aan een nest is liefde, liefde en nog eens liefde en wij wensen iedereen heel mooie en bijzondere jaren met deze heel speciale Siberian Husky's.
Wij gaan verder met onze kleine "opbrengst" uit dit nest, Wolfy, en onze andere vier husky's.
ALLEMAAL HEEL ERG BEDANKT VOOR DEZE GEWELDIG FIJNE TIJD!!!
____________________________
hoe het verder gaat met de jonge hondjes bij hun nieuwe gezin
lees je in hoofdstuk: wolfy en haar broertjes
____________________________
Jonge Honden Dag, 13 april 2008
Het zag er naar uit dat het een niet al te mooie dag zou worden en door ons als bestuur van de SHKN werd besloten de Jonge Honden Dag 2008, gezien de weersvoorspellingen, binnen in een van de hallen van het Dogcenter Zaltbommel te houden.
Gelukkig was het bij aanvang van de dag lekker droog en konden al onze honden, inclusief onze oude Zanuk, aan de stake out buiten.Allemaal...
We waren heel erg blij dat alle pups uit het C-nest er waren.
Als fokkers is het bijzonder als alle pups er zijn, zodat je het complete nest kunt laten zien aan de keurmeester.
Ook de moeder van de pups, Yuma, was weer in haar goede doen en helemaal "bijgetrokken" na alle ontberingen van de zwangerschap, bevalling en zoogperiode. Ze zag er weer top uit.
Het was heel erg jammer dat de vader van de pups, Tok, er niet was. Dat was een heel gemis en ook heel verdrietig voor Nies Heeringa, de eigenaar van Tok, die voor de tweede keer bij een nest van ons, door overlijden, geen vader van de pups kon laten zien.
Weerzien
We hadden het gevoel dat alle nieuwe eigenaren van de pups uit ons nest het leuk vonden om elkaars pups te bekijken en te bewonderen. De meesten hadden de pups voor het laatst gezien bij het ophalen toen ze negen weken oud waren en in die tussenliggende maanden was er heel wat veranderd aan Chinook, Cosmo, Baldr, Snow en Wolfy.
Wij waren de enigen, die alle pups in de afgelopen maanden gezien hadden, maar al met al was het weer een geweldig weerzien met ze. Het is bijzonder dat deze lieve hondjes, die wij negen weken hebben "opgefokt" ons bij ieder weerzien zo enthousiast begroeten.De keurmeester
Gerda Schaufeli was dit jaar de keurmeester voor alle jonge honden en we hadden haar nog niet meegemaakt als keurmeester van onze husky's. Yuma was al eens een keer door Gerda gekeurd, maar daar was ik (Marjolein) door ziekte niet bij. Haar beoordeling van Yuma was toen ZG, dus onze verwachting was wel zo dat ze dit nest minstens als "veelbelovend " zou beoordelen.
Dus toch met de nodige goede verwachtingen gingen we de ring in, met onze eigen wetenschap en overtuiging dat we zeker niet de meest slechte honden gefokt hadden.De beoordeling
Tot ons grote geluk kregen Baldr, Chinook, Wolf en Snow allemaal een "veelbelovend" op hun rapportje. Dat onze Cosmo een minder goede beoordeling zou krijgen was ons vanaf het begin al duidelijk en wij hebben het dan ook bijzonder op prijs gesteld dat Wilco en Ans boven dit alles stonden en toch zijn gekomen om met hun mooie Cosmo, waar ze zo blij mee zijn, in de ring te komen.
Een geslaagde dag
Inmiddels zijn we alweer wat weken verder en kunnen wij terug kijken op een fijne en geslaagde dag met een heel goed en succesvol gevoel over deze gekozen combinatie van Siberian Spirit Bless Yuma Maria en Komaksiut's Ilaranaitok.
Wij hopen dat al onze pups verder uitgroeien tot goede, gezonde en hardwerkende, honden en dat Hans en Nanja, Ans en Wilco, Leo en Sylvia en Carla en Ton een heel fijn leven met ze zullen hebben.
We hopen elkaar allemaal weer te zien op de Clubmatch, die op 6 sptember dit jaar weer gehouden wordt in Zaltbommel!
———KEURINGSVERSLAGEN———
Siberian Spirit Cute Nikolai
Reu van 5,5 maanden. Zeer goed type. Goede beet. Linkeroor staat nog niet behoorlijk, maar goede proporties en goed gehoekt.
Prima vachtstructuur en goede staart. Loopt graag, maar nog niet helemaal vast, wel met stuwkracht.
Veelbelovend.
Siberian Spirit Coyote Jack
Zeer goed type, goede beet, mooie oren, goed lichaam en hoekingen. Vachtstructuur in orde, staart wat hoog gedragen. Loopt met mooie paslengte, moet nog wat vaster worden. Fijn karakter.
Veelbelovend.
Siberian Spirit Cosmic Chico
Grote pup met lang, smal hoofd. Mooie ogen. In totale bouw is de hond wat smal en zou wat sterker mogen in beweging. Zeer sterke boven overbeet. Mooie vachtstructuur en prima karakter. Loopt vlot. In totaal laat de hond wat te wensen over in sommige opzichten.
Weinig belovend.
Siberian Spirit Cold Snow runner
Reutje van 5,5 maanden. Behoorlijk aan de maat voor zijn leeftijd. Zeer goed type, goede beet. Heeft al een sterk lichaam met goede hoekingen. In stand en gangen moet front sterker worden. Fijn karakter.
Veelbelovend.
Siberian Spirit Crying Wolf
Zeer goed teefje. Prima hoofd met goede beet. Goede proporties, in front nog nauw. Prachtige beenlengte en goede vachtstructuur. Loopt met stuwkracht en goede paslengte. Door ringtraining zal ze haar gangwerk beter kunnen tonen. Prima karakter.
Veelbelovend.
________________________
C-nest — pups 1 jaar
Verjaardag29 oktober 2008 worden de pups uit ons derde Siberian Spirit C-nest alweer 1 jaar.
Het afgelopen jaar was voor iedereen een goed jaar om op terug te kijken. Alle pups zijn inmiddels zonder grote problemen goed uitgegroeid. Helaas bleek de gebitsafwijking van onze lieve Cosmo toch erger te zijn dan het zich in het begin liet aanzien. Gelukkig kan hij zich heel goed redden met zijn eten en is hij zeker een heel flinke jongen geworden!
Contacten
Wij zijn heel blij met alle contacten, die we nog steeds hebben met alle eigenaren van "onze" pups en het is heel fijn zo af en toe op de hoogte gehouden te worden van het wel en wee van de honden. Inmiddels zijn we erg blij te horen dat alle honden, behalve Cosmo, die nog heerlijk los kan lopen en bij Ans naast de fiets loopt, ook actief voor de step of fiets lopen. De honden zijn stuk voor stuk goede en snelle lopers en we verwachten best wel veel van ze.
Geslaagd nest
Voor ons heeft de combinatie van Komaksiut's Ilaranaitok en Siberian Spirit Bless Yuma Maria in veel opzichten tot een goed en geslaagd nest geleid. De werkeigenschappen van de honden zijn naar verwachting vooralsnog goed tot meer dan goed gebleken (maar ze zijn nog jong), de karakters zijn bijzonder goed te noemen, de gezondheid van de honden is goed en qua exterieur zijn we over het algemeen meer dan tevreden. Helaas is bij de meeste honden ook de jachtpassie weer heel goed ontwikkeld!
Sport
Deze komende winter, dit keer zonder puppy's, gaan wij genieten van veel leuke sportactiviteiten met onze honden. Volgend jaar winter hopen we weer op een nieuw, bijzonder en gezond D-nest kleine Siberians.
______________________
Baldr
een maand / een jaar
een maand / een jaar
Chinook
een maand / een jaar
Cosmo
een maand / een jaar
Wolf
een maand / een jaar
Snow
een maand / een jaar
_
